Planes (3D)

จากโลกที่อยู่เหนือ “Cars” ขึ้นไป สู่การผจญภัยเหนือน่านฟ้า
17 ตุลาคม ในโรงหนัง

การทำให้ “Disney’s Planes” เหินฟ้านั้นจำเป็นต้องอาศัยการผสมผสานของการค้นคว้า การร่วมมือและการทำงานหนัก “เรารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเมื่อล้ออยู่บนพื้น ตัวละครก็จะให้ความรู้สึกสมจริง” ฮอลบอก “แต่พอพวกเขาบินขึ้นไปแล้ว พอเราต้องทำให้บางสิ่งบางอย่างหมุนตัวในพื้นที่สามมิติ มันก็เป็นเรื่องยากขึ้นมากครับ ตอนแรก พวกเขาดูเหมือนของเล่นที่ถูกห้อยอยู่กลางอากาศเลย”

ทีมผู้สร้างได้ให้เจสัน แม็คคินลีย์ (“Red Tails”) มาทำหน้าที่ผู้เชี่ยวชาญด้านการบินของเรื่อง แม็คคินลีย์ ผู้สร้าง ผู้อำนวยการสร้างและผู้กำกับซีรีส์ “Dogfights” สำหรับฮิสทอรี แชนแนล มีความชำนาญในการออกแบบเอฟเฟ็กต์การบินสำหรับจอแก้วและจอเงิน “ในทุกฉากการบิน มันมีท้องฟ้ากว้างใหญ่เสมอครับ” แม็คคินลีย์กล่าว “คุณบินด้วยความเร็วประมาณ 300-400 ไมล์ต่อชั่วโมง แล้วท้องฟ้าที่คุณต้องใช้ก็กว้างใหญ่ไพศาล เราก็เลยอยากนำเสนอความรู้สึกที่กว้างใหญ่ของพื้นที่และความเร็วนั้นกับผู้ชมครับ”

แม็คคินลีย์ ผู้ที่ในตอนแรกได้รับมอบหมายให้สนับสนุนทีมงานตั้งแต่ขั้นตอนการวาดสตอรีบอร์ดไปจนถึงช่วงพรีวิชวลไลเซชัน สุดท้ายแล้วเขาก็ได้รับหน้าที่ในการสร้างให้ฉากการบินดูสมจริงและเจ๋ง อย่างที่ฮอลบอก “เจสันช่วยให้ทีมงานทำฉากพวกนี้ให้ดูสมจริง ฉากของเครื่องบินที่เคลื่อนตัวผ่านอากาศ น้ำหนักของเครื่องบินตอนเลี้ยว การลงจอดและการขึ้นบิน ทุกอย่างเจ๋งมาก เราทึ่งกับสิ่งที่เจสันสามารถใส่เข้าไปในซีเควนซ์เหล่านี้ได้ครับ”

กลยุทธสำคัญของแม็คคินลีย์สะท้อนถึงคติการทำงานที่ซื่อตรงต่อวัตถุจริงๆ ของลาสเซ็ทเตอร์ ทั้งขนาดและความเร็วจริงๆ ของมัน “เครื่องบินจะต้องมีขนาดเท่าของจริง ฉากจะต้องมีขนาดเท่าของจริง และคุณก็ต้องให้เครื่องบินบินด้วยความเร็วเท่าที่มันบินได้จริงๆ” เขากล่าว “ดวงตาของมนุษย์จะรับรู้การเคลื่อนไหวได้เป็นอย่างดี เราต่างก็ได้เห็นนกบินหรือเคยขว้างลูกบอลมาแล้ว ในสมองของเรา เราได้สร้างคลังการเคลื่อนไหว และรู้ว่าการเคลื่อนไหวเหล่านั้นควรจะมีลักษณะอย่างไร ทันทีที่คุณเบนหนีจากกฎฟิสิกส์ ทุกคนก็สามารถบอกได้ว่ามันดูยังไงชอบกลน่ะครับ”

ก่อนหน้าที่จะร่วมงานกับทีมงานเบื้องหลัง “Disney’s Planes” แม็คคินลีย์ได้ทำการค้นคว้าอย่างมากเพื่อทำความเข้าใจกับศักยภาพของเครื่องบินแต่ละประเภท ทั้งอัตราการหมุน อัตราการเหวี่ยง และความเร็วสูงสุดของมัน “เป็นเรื่องสำคัญที่เราจะต้องรับรู้ถึงขีดจำกัดของเครื่องบินแต่ละแบบ” เขากล่าว “เอล ชูมีขนาดใหญ่กว่าดัสตี้ การหมุนของเขาจะมีเอกลักษณ์ เราไม่อยากให้เครื่องบินหมุนและเหวี่ยงตัวเร็วเกินไป ถ้าเป็นแบบนั้น มันก็จะดูเหมือนของปลอม เหมือนโมเดลที่แขวนบนเส้นลวดน่ะครับ”

แม็คคินลีย์ได้ใช้ความรู้นี้กับช็อตการบินเกือบ 800 ช็อตในหนังเรื่องนี้ อย่างไรก็ดี ซีเควนซ์โปรดของเขาคือฉากการเข้าสู่โลกการแข่งขันของดัสตี้ในตอนที่เขาผ่านเข้ารอบการทดสอบเวลานอร์ธ อเมริกัน วิงส์ อะราวน์ เดอะ โกลบ “นี่เป็นช่วงเวลาที่เขาเปลี่ยนแปลงครับ” แม็คคินลีย์กล่าว “เขาก้าวจากการเป็นเครื่องบินพ่นยาฆ่าแมลงไปเป็นเครื่องบินแข่งจริงๆ เราอยากทำให้มันเป็นช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่ และเราก็ลงเอยด้วยซีเควนซ์ที่มีช็อต 50-60 ช็อตครับ”

ความชำนาญของแม็คคินลีย์ยังส่งอิทธิพลต่อลักษณะที่ฉากถูกสร้างขึ้นสำหรับฉากการบินหรือแม้กระทั่งการวางตำแหน่งกล้อง โธมัส ลีวิทท์ นักวาดภาพพรีวิชวลกลางอากาศ กล่าวว่าฉากพวกนั้นสำคัญต่อการบินที่สมจริงอย่างมาก “เราตระหนักว่าถ้าเราไม่มีโฟร์กราวน์ มิดกราวน์และแบ็คกราวน์ที่ห่างไกล การบินที่สมจริงก็คงจะเกิดขึ้นไม่ได้ครับ”

ส่วนใหญ่แล้ว วิธีการแก้ปัญหาจะเป็นการขยายฉากเหล่านั้นเพื่อให้เครื่องบินสามารถบินด้วยความเร็วจริงๆ ได้ ลีวิทท์กล่าวเสริมว่า ท้ายที่สุดแล้ว ฉากพวกนี้ก็เป็นประโยชน์ในแง่ของการวางตำแหน่งกล้อง เนื่องด้วยแม้กระทั่งหนังอนิเมชันก็จะต้องวางตำแหน่งกล้องในที่ที่สมจริงและสมเหตุสมผล “เราอาจจะวางกล้องบนไซโลบนพื้น ติดมันไว้กับปีกเครื่องบินหรือบนเครื่องบินที่อาจจะบินไปคู่กัน มันเหมือนการออกแบบท่าเต้นที่ซับซ้อน เพราะเราต้องกำหนดตำแหน่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวละครและกล้องในซีเควนซ์การบินครับ”

ทีมผู้สร้างกล่าวว่า หนึ่งในแง่มุมที่ยากที่สุดในการสร้างความสมจริงให้กับฉากการบินคือการตอบสนองความต้องการของเรื่องราวให้ได้ “ตัวละครของเราพูดคุยกันระหว่างบิน” ลีวิทท์กล่าว “บทสนทนาจะเกี่ยวกับการออกท่าทาง ซึ่งก็คงจะโอเค แต่สำหรับเครื่องบินที่บินด้วยความเร็วจริงๆ การออกท่าทางธรรมดาๆ ก็จะเปลี่ยนแปลงเส้นทางการบินทั้งหมดของเขา เราก็เลยต้องทำงานอย่างหนักเพื่อหาสมดุลที่เหมาะสมครับ”

ผู้ที่ช่วยรับประกันความสมจริงของการบินคือฌอน เบาติสต้า ผู้เป็นนักบินผู้ได้รับประกาศนียบัตรตั้งแต่สมัยไฮสคูล และได้ขับเครื่องบินมากมาย ตั้งแต่เครื่องเซสนาและไปเปอร์ ไปจนถึง F4, F16 และเครื่องบินพาณิชย์ 747 และเขาก็มีชั่วโมงบินอีกหลายพันชั่วโมงตลอดอาชีพนักบินของเขา “ผมสามารถตอบคำถามเชิงเทคนิคต่างๆ ได้เช่น ‘คุณจะเพิ่มแรงม้าให้กับเครื่องบินพ่นยาฆ่าแมลงที่ใช้เครื่องยนต์เทอร์โบพร็อพได้ยังไง’ น่ะครับ”

เบาติสต้าได้แสดงให้ทีมงานรู้ถึงวิธีการยกระดับการแข่งขันของดัสตี้ผ่านทางการเคลื่อนไหวพิเศษที่เขาจะต้องฝึกฝนให้ได้ก่อนที่จะเข้าสู่แวดวงการแข่ง เขาได้ถ่ายทอดความชำนาญด้านการบินให้กับทีมงานในเรื่องของการสร้างลุคให้กับเครื่องบินต่างๆ และฉากการบิน รวมถึงได้พาสมาชิกบางคนในกองถ่ายไปบินเพื่อค้นคว้าข้อมูลด้วย นอกจากนั้น เขายังช่วยทำให้ไดอะล็อคบางส่วนสมจริงขึ้นด้วย “เราจะออกไปรับประทานอาหารเที่ยงกันแล้วพวกเขาก็จะเปิดเทปบันทึกเสียงแล้วขอให้ผมพูดเหมือนนักบินเครือ่งบินทหารหรือผู้ควบคุมการบิน คนพวกนี้ไม่ได้พูดด้วยศัพท์เฉพาะธรรมดาๆ มันจะเป็นรหัสลับที่เข้าใจยากกว่าครับ แต่การใส่เอาของจริงเข้าไปทำให้มันรู้สึกว่าใช่ครับ”

ทีมผู้สร้างเลือกที่จะบันทึกภาพเครื่องบินจริงๆ เพื่อเพิ่มระดับความสมจริงให้กับฉากการบิน “เราได้บันทึกภาพเครื่องบินพ่นยาฆ่าแมลงสำหรับดัสตี้ รวมถึงเครื่องบินสองปีเก่าแก่ เครื่องบินสองเครื่องยนต์หรือกระทั่งเครื่องบินนาวี F-18” แม็คคินลีย์กล่าว เขากล่าวเสริมด้วยอีกว่า การได้เห็นเครื่องบินบินเข้าใกล้ด้วยความเร็ว 200 ไมล์ต่อชั่วโมงระหว่างการบันทึกภาพเป็นประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นจริงๆ